Ciężko w dzisiejszych czasach całkowicie wyeliminować czynniki stresowe, ale możesz wesprzeć się suplementami, które będą w stanie ograniczyć wyrzut kortyzolu. Dzięki czemu łatwiej będzie utrzymać wagę i odsłonić mięśnie brzucha., 6. Zwróć uwagę na błonnik. Ćwiczenia, jak szybko schudnąć z twarzy i policzków. "Rybia buźka" pomoże osiągnąć cel Ćwiczenia na szczupłą twarz należy potraktować tak samo poważnie, a może nawet przyłożyć się do nich bardziej niż do treningu brzucha, nóg czy pleców . Brzuch kortyzolowy? Nigdy tego nie jedz jeżeli chcesz schudnąć z brzucha i boków! Bartek SzemrajOdpowiadam:Jak schudnąć z brzucha w 7 dni lub 2 tygodnie?(w j JAK WYSMUKLIĆ RAMIONA? PORADNIK JAK SCHUDNĄĆ Z RĄK I RAMION W KILKU KROKACH! BARTEK SZEMRAJW tym filmie dowiesz się, jak wysmuklić ręce. Ćwiczenia na wysmukl JAK SCHUDNĄĆ Z INSULINOOPORNOŚCIĄ? DIETA CUKRZYCOWA? INSULINOOPORNOŚĆ - PORADNIK KROK PO KROKU! SUBSKRYBUJ mój kanał, przekazuję dużo wiedzy😊Sprawdź bezpłat Odchudzanie jest procesem, który znamy na wylot. Jak każda zmiana, również ta musi być przemyślana i odpowiednio zaplanowana. Osoby otyłe często borykają się z brakiem motywacji, czasu, wiedzy, czy też brakiem wsparcia. Dlatego przygotowaliśmy dla Ciebie listę konkretnych kroków, które powinieneś zrobić, aby skutecznie schudnąć nawet 15 kg w 3 miesiące. Określ swój cel Ah1uhq. Hej! Też miałem podobny problem. Mam takie dwa sprawdzone ćwiczenia na "boczki", oto one:1. Stań w lekkim rozkroku (na szerokość bioder), następnie wyprostuj ręce (możesz dobrać sobie odpowiedni hantelek do 1 kg) i rób skłony boczne, raz do lewej, raz do prawej Skrętoskony np. z jakimś kijem od mopa na barkach. Ćwiczenia te dobrze połączyć z bieganiem lub ćwiczeniami aerobowymi, wtedy na pewno przyniosą lepsze rezultaty. Pozdrawiam Fot: kei907 / Złamanie obojczyka jest poważnym urazem, wymagającym długotrwałego leczenia i rehabilitacji. Zazwyczaj dochodzi do niego w wyniku oddziaływania dużej siły, np. podczas upadku na bark lub podczas wypadku komunikacyjnego. Podstawową konsekwencją wynikającą ze złamania obojczyka jest intensywny ból oraz narastający obrzęk. Co istotne, uraz ten znacznie obniża jakość życia poszkodowanego. Jedną z niedogodności związanych ze złamanym obojczykiem są problemy z pozycją podczas snu. Obojczyk jest kością długą o kształcie litery S, zbudowaną z istoty gąbczastej. Najczęściej złamaniu ulega środkowa część kości obojczyka, co związane jest z najmniejszą odpornością na złamania. Co istotne spośród wszystkich typów złamań – złamania obojczyka są stosunkowo częste. Ponadto występują jako jedno z powikłań porodowych. Złamanie obojczyka – jak dochodzi do urazu? Złamanie obojczyka u dorosłych osób jest najczęściej konsekwencją upadku na bark z wyprostowaną ręką. Często przyczyną tego urazu są również wypadki komunikacyjne. Niekiedy również do złamania obojczyka dochodzi podczas aktywności fizycznej, np. górskich wędrówek. Najczęściej uraz ten rozpoznaje się u osób poniżej 30. roku życia, dużo rzadziej u osób w podeszłym wieku. W wyniku złamania dochodzi do rozdzielenia końców złamanej kości, czego konsekwencją jest nieznaczne obniżenie barku. Podstawowym objawem tego urazu są problemy w poruszaniu ręką. Kończyna górna przy złamaniu obojczyka często opada oraz wysuwa się do przodu, a chory nie może podnieść jej do góry. Tej dolegliwości zwykle towarzyszy intensywny ból, obrzęk barku oraz niekiedy również mdłości, wymioty oraz zawroty głowy. W wyniku złamania bardzo rzadko dochodzi do uszkodzenia barku lub tętnicy, przebiegającej pod obojczykiem. Złamanie obojczyka może być: otwarte, zamknięte oraz z przemieszczeniem lub bez. Rodzaj i charakter tego urazu determinują sposób leczenia oraz dalsze postępowanie rehabilitacyjne. Złamanie obojczyka u noworodka Złamanie obojczyka jest częstym urazem u noworodków, występującym jako jedno z powszechnych powikłań porodowych. Podstawowym czynnikiem ryzyka jest duża masa urodzeniowa dziecka. Częstą przyczyną złamania obojczyka u noworodka jest nieprawidłowe pokonanie drogi rodnej. W takiej sytuacji dziecko podczas porodu zaczepia barkiem o spojenie łonowe, w ten sposób łamiąc obojczyk. Tego typu uraz u noworodka często przybiera postać złamania podokostnowego, zwanego potocznie „złamaniem zielonej gałązki”. Polega ono na częściowym przerwaniu ciągłości kości bez przerwania okostnej, dzięki czemu zrost przebiega dużo szybciej. Co istotne, przy złamaniu obojczyka u noworodka nie ma konieczności zakładania gipsu – wystarczy unieruchomić kończynę dolną, w celu zapobiegania pogłębienia urazu. Nierozpoznanie złamania może skutkować trwałym uszkodzeniem barku. Wśród powikłań złamania obojczyka w wieku niemowlęcym należy wskazać na porażenie splotu barkowego, którego konsekwencją jest porażenie kończyny górnej. Złamany obojczyk – diagnostyka i leczenie Złamanie obojczyka jest bardzo łatwe w diagnozie, ponieważ w miejscu urazu widoczny jest obrzęk i znacznie zniekształcenie kości. W rozpoznaniu złamania najczęściej wykonuje się badanie RTG, niekiedy również tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny. Złamanie obojczyka jest poważnym urazem, które wymaga szybkiego unieruchomienia barku, w celu zapobiegania pogłębienia uszkodzenia kości. Zaleca się powiesić kończynę górną na temblaku lub założyć bandaż na zgiętą rękę i połączyć ją z barkiem. Co istotne, w leczeniu złamania wdraża się postępowanie zachowawcze, które polega na nastawieniu złamanej kości, a następnie założeniu stabilizatora ósemkowego, który należy nosić przez ok. 5 tygodni. Z reguły przy złamaniu obojczyka nie zakłada się gipsu. Podczas otwartego złamania obojczyka najczęściej wdraża się leczenie operacyjne, które polega na zespoleniu kości śrubą, płytką lub drutem. Rehabilitacja przy złamanym obojczyku Złamanie obojczyka jest urazem, który znacznie obniża jakość życia pacjenta. Zazwyczaj proces leczenia i zrastania się obojczyka trwa od 10. do 12. tygodni, co uzależnione jest przede wszystkim od typu złamania. Osoba z takim urazem może mieć problemy z prowadzeniem samochodu oraz pozycją podczas snu. W trakcie leczenia i rehabilitacji przy złamanym obojczyku zaleca się spać na wznak lub na zdrowym barku. Bardzo ważne jest to, żeby na noc unieruchamiać rękę i bark w celach profilaktycznych. Proces powrotu do dawnej sprawności barku i kończyny górnej po złamaniu obojczyka jest wieloetapowy i obejmuje złożoną rehabilitację. Fizjoterapia jest szczególnie ważna po zabiegu operacyjnym. W początkowym etapie rehabilitacji stosuje się zabiegi, które mają na celu zminimalizować obrzęk oraz dolegliwości bólowe, a także stymulować zrost kości. Mowa tu przede wszystkim o: krioterapii oraz laseroterapii. Kilka dni po złamaniu obojczyka wdraża się ćwiczenia, których celem jest stopniowe zwiększanie zakresu ruchu w barku. Powikłania po złamaniu obojczyka Nieodpowiednio leczone oraz zbyt późno rozpoznane złamanie obojczyka, niesie ze sobą ryzyko groźnych powikłań. Wśród najczęstszych można wymienić: uszkodzenie splotu barkowego oraz tętnicy, przebiegającej pod obojczykiem, co może wywołać krwotok wewnętrzny, stanowiący bezpośrednie zagrożenie dla życia chorego. Zobacz film: Co to jest kręgozmyk zwyrodnieniowy? Źródło: 36,6 fot. Fotolia Jakie są przyczyny złamania obojczyka? Najczęściej do złamania obojczyka dochodzi podczas niefortunnego upadku na wyciągniętą rękę, ale równie często uraz jest wynikiem tzw. sportów kontaktowych, w których dochodzi do kontaktu fizycznego między graczami (np. w boksie czy piłce nożnej). Złamanie obojczyka może być również skutkiem wypadku komunikacyjnego. Jakie są objawy złamania obojczyka? Objawy złamanego obojczyka to: ból, opuchlizna, ból przy poruszaniu ręką, problem z podnoszeniem ręki, często widoczne jest przemieszczenie kości, wyczuwanie przesuwania i tarcia odłamów po uciśnięciu miejsca nad szczeliną złamania. Poszkodowany może skarżyć się na mdłości i zawroty głowy. Złamaniu ulega zazwyczaj miejsce wyginania się obojczyka do przodu. Możliwe są uszkodzenia splotu barkowego lub tętnicy podobojczykowej, jednak występują rzadko. Uszkodzenie tętnicy podobojczykowej może wywołać krwotok wewnętrzny stanowiący realne zagrożenie życia poszkodowanego. Jak udzielić pierwszej pomocy? Przy złamaniu obojczyka pierwsza pomoc polega na jego unieruchomieniu. Zapobiega to przesuwaniu się odłamów kości, a poza tym łagodzi ból. Najlepiej unieruchomić obojczyk za pomocą temblaka. Zobacz też: Amputacja kończyny - jak jej uniknąć? Jak prawidłowo założyć temblak? Umiejętność wiązania temblaka jest bardzo ważna i nigdy nie wiadomo kiedy może się nam przydać. Aby prawidłowo założyć temblak należy: złożyć chustę na pół tak, aby utworzyła trójkąt; położyć jeden z rogów na kark; następnie należy zgiąć rękę w łokciu i położyć na siebie, zawinąć rękę chustą, ciągnąc ją za drugi róg do góry i związać go z pierwszym rogiem na szyi. Jak wygląda leczenie? Większość pacjentów, bo ponad 90%, udaje się wyleczyć bezoperacyjnie przez unieruchomienie. Czasami jednak potrzebna jest operacja. Operacja jest konieczna kiedy: złamanie zaszło w kilku miejscach; doszło do złamania otwartego; zostały uszkodzone nerwy; obojczyk wysunięty jest do przodu; kości nie zrastają się. Unieruchomienie złamanego obojczyka trwa przez minimum 3-4 tygodnie. Następnym krokiem jest rehabilitacja, ponieważ unieruchomienie kości powoduje sztywność mięśni i stawów. Na początku rehabilitacji wykonuje się ćwiczenia pasywne, a następnie ćwiczenia aktywne. Dzięki rehabilitacji pacjenci osiągają po 6-9 tygodniach zakres ruchu w 85%, a po roku uzyskują pełnię sił. Zobacz też: Złamania zamknięte - pierwsza pomoc krok po kroku Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Dołączył: 2013-05-25 Miasto: kraków Liczba postów: 4 25 maja 2013, 00:11 Macie może jakieś sposoby / porady na pozbycie się ciałka z boczków? lustigpaula 25 maja 2013, 00:13 Tiffani spalina 25 maja 2013, 00:32 o tak, ta kobieta jest cudowna ! (Tiffany) :) ćwiczę z nią od kilku dni i polecam :) fajna babeczka :) Dołączył: 2011-12-07 Miasto: Toruń Liczba postów: 1553 25 maja 2013, 00:54 Na boczkach odkłada się ludziom z insulinoodpornością. Zainwestuj w inunowrażliwość:) Dołączył: 2013-03-07 Miasto: Liczba postów: 251 25 maja 2013, 01:27 cardio na spalanie tluszczyku + jakies cwiczenia na boczki np. Ewa Chodakowska albo Mel B maja takie filmiki:) poszukaj a znajdziesz. Najlepiej kombinowac na zmiane troche cardio troche silowych :) suenos 25 maja 2013, 12:04 Na boczkach odkłada się ludziom z insulinoodpornością. Zainwestuj w inunowrażliwość:)Ty tak na poważnie? Dołączył: 2013-05-25 Miasto: kraków Liczba postów: 4 31 maja 2013, 19:20 Odchudzanie to nie taka prosta sprawa, jak mogłoby się wydawać. Często nie wystarcza po prostu zmniejszona ilość kalorii. Istnieje wiele chorób, które utrudniają odchudzanie, a racjonalne podejście do tego procesu powinno skupiać się nie tylko na utracie zbędnych kilogramów, lecz także na poprawie stanu zdrowia. Sprawdź 9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania. Przed rozpoczęciem odchudzania warto wykonać badania krwi. Wielu profesjonalnych dietetyków zaleca pacjentom przyniesienie ze sobą na pierwszą wizytę aktualnych wyników badań, przynajmniej tych podstawowych. W jakim celu? Wydawać by się mogło, że odchudzanie to po prostu dobranie odpowiedniej ilości kalorii do potrzeb danej osoby, a wynikom badań krwi nic do tego. Jednak ludzki organizm to nie maszyna i jego funkcjonowania nie da się opisać prostym działaniem matematycznym. Spis treściDlaczego należy zrobić badania przed rozpoczęciem odchudzania?9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania Dlaczego należy zrobić badania przed rozpoczęciem odchudzania? Aby opracować optymalną dietę odchudzającą, dietetyk potrzebuje wielu informacji związanych z historią masy ciała na przestrzeni lat, przebytymi chorobami, stosowanym leczeniem i parametrami krwi. Podejmowanie się współpracy z pacjentem z uwzględnieniem wyników badań krwi wskazuje na odpowiedzialne podejście dietetyka do swojej pracy. Po pierwsze, w niektórych przypadkach, szczególnie w zaburzeniach hormonalnych i w zaburzeniach gospodarki węglowodanowej, ułożenie właściwej diety, która zadziała, bez znajomości stanu zdrowotnego pacjenta jest praktycznie niemożliwe. Po drugie rolą diety, nawet odchudzającej, jest poprawa ogólnego stanu zdrowia. Z uwzględnieniem chorób współistniejących, czy występujących niedoborów pokarmowych dieta będzie prowadziła do naprawy tych parametrów, a nie do ich nieumyślnego pogorszenia. Skoro wiesz już, że odpowiedzialne odchudzanie wymaga wykonania badań przed jego rozpoczęciem, sprawdź, jakie parametry warto skontrolować. 9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania Morfologia Morfologia krwi to najbardziej podstawowe badanie, które należy wykonywać regularnie niezależnie od stanu zdrowia i samopoczucia. Stanowi ona wstępny test, który pozwala ocenić, czy w organizmie nie toczą się żadne procesy chorobowe. Co prawda morfologia nie daje prostej informacji o konkretnych chorobach, ale pozwala ogólnie ocenić stan zdrowia i daje wskazówki do dalszej diagnostyki, jeśli coś jest nie tak. Dla dietetyka szczególnie istotne są takie parametry jak: hemoglobina, erytrocyty, hematokryt i objętość czerwonych krwinek. Pozwalają one ocenić, czy nie występuje niedokrwistość. A jeśli tak, jaka jest jej przyczyna: niedobór żelaza lub niedobór witaminy B12 i folianów. Kolejny wskaźnik, który dietetyk analizuje w morfologii to leukocyty. Ich zbyt duża ilość wskazuje na infekcję organizmu. Konieczne może się okazać poszukanie źródła tej infekcji. Glukoza na czczo Glukoza to parametr, bez znajomości którego nie powinno zaczynać się odchudzania. Jej poziom we krwi na czczo daje podstawową informację o funkcjonowaniu gospodarki węglowodanowej i wskazuje na ewentualne ryzyko cukrzycy lub stany przedcukrzycowe. Cukrzyca typu II jest chorobą wynikającą przede wszystkim z nieprawidłowego odżywiania przez długie lata. Zbyt wysoki poziom glukozy na czczo można dosyć łatwo zredukować odpowiednią dietą, a tym samym uniknąć konieczności leczenia farmakologicznego metforminą. Wyrównanie glikemii poprzez odżywianie realnie zapobiega rozwinięciu się cukrzycy typu II z koniecznością stosowania insuliny, nawet jeśli wczesne zaburzenia gospodarki węglowodanowej już występują. Odchudzanie przy wysokim poziomie glukozy bez wprowadzenia dedykowanej dla tego stanu diety może być znacznie utrudnione. Insulina na czczo Insulina na czczo jest kolejnym wskaźnikiem obok glukozy, który daje dietetykowi informację o stanie gospodarki węglowodanowej. Jest to hormon produkowany przez trzustkę, którego rola w metabolizmie węglowodanów jest ogromna. Często bywa tak, że poziom glukozy na czczo jest w górnych granicach normy lub tylko delikatnie ją przekracza, natomiast poziom insuliny mocno szybuje w górę. Jest to wskazanie do diagnozowania insulinooporności. To stan, w którym komórki ciała zmniejszają swoją wrażliwość na insulinę i, aby wykorzystać energię z pożywienia, potrzebują coraz więcej insuliny. Insulinooporność jest poważnym zaburzeniem metabolicznym. Jednak do zwiększenia wrażliwości tkanek na insulinę niekonieczne potrzebne jest leczenie farmakologiczne. Odpowiednio szybko wdrożona właściwa dieta zapobiega rozwojowi insulinooporności i cofa ją. Czy insulina ma znaczenie przy odchudzaniu? Bardzo duże. Insulina jest hormonem, który odpowiada za budowanie, magazynowanie. Jej duże ilości krążące we krwi skutecznie utrudniają zużywanie zapasów tłuszczu zgromadzonych w tkance tłuszczowej. TSH TSH jest hormonem przysadki mózgowej, którego wydzielanie jest ściśle powiązane ze stanem tarczycy. W przypadku niedoczynności tarczycy stężenia TSH rosną, w przypadku nadczynności – maleją. TSH jest pierwszym i podstawowym badaniem wykonywanym do zdiagnozowania chorób tarczycy. Oczywiście sam pomiar tego hormonu nie wystarcza do oceny stanu tarczycy, ale jest wskaźnikiem do dalszej diagnostyki. Dlaczego stężenie TSH ma znaczenie przy diecie odchudzającej? Przy nieuregulowanej pracy tarczycy utrata masy ciała może być bardzo powolna i oporna. W zaawansowanej, nieleczonej niedoczynności tarczycy wiele osób skarży się na to, że może całymi dniami pić wodę, a i tak nie chudnie. Niedoczynność tarczycy bardzo silnie wpływa na metabolizm, a dokładnie na jego spowolnienie. Oznacza to, że organizm zużywa mniej energii na funkcjonowanie, niż u osoby zdrowej. Mówiąc metabolizm, mam na myśli nie tyko szybkość trawienia, ale wszystkie procesy życiowe toczące się w organizmie. W niedoczynności tarczycy cały organizm pracuje wolniej: niższy jest puls, niższe ciśnienie krwi, występuje uczucie zimna, rzadkie wypróżnianie. Zaburzenia pracy tarczycy są obecnie bardzo powszechne, szczególnie wśród kobiet. Dlatego przed rozpoczęciem odchudzania warto sprawdzić, czy problem nas nie dotyczy. Dieta odchudzająca powinna zawierać zwiększoną ilość białka i nie może być zbyt ubogokaloryczna, aby nie nasilać zaburzeń metabolizmu. Lipidogram Reklamy telewizyjne pełne są środków, które mają pomóc utrzymać cholesterol w normie. To jeden z czynników, które doprowadziły wiele osób do przekonania, że po pierwsze, cholesterol jest zły, po drugie, za wszelką cenę trzeba go obniżyć. Ani jedno, ani drugie nie jest prawdą. Zbyt niski cholesterol jest groźniejszy dla zdrowia, niż zbyt wysoki. Aby rzeczywiście móc ocenić ryzyko chorób, potrzebny jest pełny lipidogram, cxyli badanie obejmujące wskaźniki takie, jak: cholesterol ogółem, cholesterol HDL, cholesterol LDL i trójglicerydy. Te parametry pomogą dietetykowi podjąć decyzję o: wdrożeniu diety redukującej ryzyko miażdżycy, wdrożeniu diety redukującej otłuszczenie narządów wewnętrznych, wprowadzeniu produktów podwyższających poziom HDL i obniżających poziom LDL oraz trójglicerydów, stosowania diety prowadzącej do naprawy już istniejących uszkodzeń naczyń krwionośnych. Choć czynniki te nie mają bezpośredniego wpływu na odchudzanie, wprowadzenie diety odchudzającej może być doskonałą okazją do zadbania o zdrowie również w tym aspekcie. CRP CRP czyli białko C-reaktywne jest wskaźnikiem stanu zapalnego w organizmie. Jego stężenie wzrasta silnie przy infekcjach, np. bakteryjnych, które przebiegają z gorączką. Jest to jeden rodzaj stanu zapalnego – krótkotrwały i intensywny. Istnieje jednak stan zapalny o niskim nasileniu, często niezauważalny przez lata, a prowadzący do wielu chorób. Podwyższony poziom CRP daje informację, co prawda bardzo ogólną, czy w organizmie toczy się jakiś proces zapalny. Często jego normy są przekroczone u osób otyłych. Podwyższone stężenie CRP może wynikać: ze zbyt wysokiego poziomu LDL, ze zbyt wysokiego poziomu glukozy, ze zbyt wysokiego poziomu trójglicerydów, chorób zapalnych jelit czy chorób autoimmunologicznych. Poziom CRP służy do oceny ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i może być wykorzystany przez dietetyka jako informacja do wdrożenia tzw. diety dla serca lub diety przeciwmiażdżycowej. Ciśnienie krwi Podwyższone ciśnienie krwi jest powszechnym problemem wśród Polaków. Najczęściej wynika z nadwagi i otyłości lub z przewlekłego stresu. Odchudzanie jest czynnikiem zmniejszającym ciśnienie krwi, a zatem i ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Warto wiedzieć, na jakim poziomie występują te parametry przed odchudzaniem i monitorować je wraz ze spadkiem masy ciała. Tym bardziej, że badanie jest bardzo szybkie, proste i nieinwazyjne. Występowanie nadciśnienia jest ważną informacją dla dietetyka i wpływa na dobór intensywności diety odchudzającej. Kortyzol Kortyzol jest hormonem wydzielanym przez nadnercza. Jego poziom we krwi jest powiązany z czynnikami stresowymi w życiu codziennym. I nie chodzi tu np. jedynie o stres w pracy, ale o stresory takie jak: niedostateczna ilość snu, praca w nocy, intensywne treningi, treningi wieczorne, bardzo niska kaloryczność diety. Badania pokazują, że wyższe stężenia kortyzolu występują u osób z nadwagą i otyłych w porównaniu ze szczupłymi. Kortyzol zmniejsza wrażliwość komórek na insulinę i wraz z insuliną sprzyja zwiększonemu magazynowaniu tkanki tłuszczowej, szczególnie w okolicach talii, obojczyków, szyi i twarzy. Kortyzol nie jest badaniem, które każdy powinien wykonać przed odchudzaniem, ale z pewnością warto, aby zrobiły je osoby mające za sobą kilka prób odchudzania, ich odchudzanie jest nieefektywne, bądź zdają sobie sprawę z występowania w ich życiu przewlekłego czynnika stresogennego. Wysoki poziom kortyzolu wyklucza wprowadzenie restrykcyjnej diety i intensywnego treningu. Dietetyk może również zaproponować suplementację przy wysokim poziomie kortyzolu. Witamina D Wielu osobom witamina D kojarzy się wyłącznie z mocnymi kośćmi. Coraz powszechniej mówi się o jej roli w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego. Ale tak naprawdę rola witaminy D jest bardzo szeroka. Przy tym bardzo duża część populacji Polski ma jej niedobory z powodu zbyt niskiej ekspozycji skóry na słońce. Czy witamina D ma związek z odchudzaniem? Tak, jej niedobór może utrudniać spalanie tkanki tłuszczowej. Ale trzeba podkreślić, że suplementacja witaminy D to nie metoda na odchudzanie. Wyrównanie niedoborów pomaga jednak normować gospodarkę hormonalną i niwelować stany zapalne, które utrudniają odchudzanie. Wydaje się, że największy wpływ poziomu witaminy D na utratę tkanki tłuszczowej ma jej relacja z kortyzolem. Witamina D wpływa na obniżenie wydzielania kortyzolu, a przez to ogranicza gromadzenie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Oddziałuje też pozytywnie na odczuwany poziom energii i spontaniczną aktywność fizyczną. Badanie poziomu witaminy D nie jest niezbędne, aby rozpocząć odchudzanie. Mimo to warto je wykonać z powodu rozpowszechnionych niedoborów. Natomiast w przypadku utrudnionego odchudzania poziom witaminy D można zbadać razem z poziomem kortyzolu. Czytaj też: Odchudzanie - jak zmniejszyć apetyt i głód? Jak zdrowo schudnąć? 10 zasad zdrowego i bezpiecznego odchudzania Efektywne odchudzanie - 10 przykazań jak skutecznie schudnąć Dlaczego nie chudnę? Pytanie 1 z 10 Jak często się ważysz lub mierzysz? nie robię tego codziennie raz w tygodniu, nie częściej

jak schudnąć z obojczyków